M-18 Hellcat

Τύπος:  Καταστροφέας αρμάτων
Προέλευση:  Η.Π.Α
Τεχνικά χαρακτηριστικά:

• Πλήρωμα:  5 ανδρών
• Μήκος:  6.68 m
• Πλάτος:  2.87 m
• Ύψος:  2.57 m
• Βάρος:  17t
• Κινητήρας:  Continental R-975 C1
• Ιπποδύναμη:  400hp
• Ταχύτητα:  88 km/h
• Αυτονομία:  240 km
• Θωράκιση:  7-25mm
• Κίνηση:

Οπλισμός:  Πυροβόλο 76mm M1A1 και 1 πολυβόλο των 0.50cal Browning M1919A4
Ιστορικά στοιχεία:  Συνολικά κατασκευάστηκαν 2500 οχήματα (7/1943-10/1944). Ο Ελληνικός στρατός παρέλαβε 127 Μ-18 από το 1952 έως το 1954, παραμένοντας όμως σε ενεργό υπηρεσία έως τα μέσα τις δεκαετίας του ’70.
Διασωθέντα οχήματα:  Στο μουσείο αρμάτων (Αυλώνα)

Πληροφορίες:  http://hellarmforces2010.blogspot.gr/2013/11/m-18-hellcat.html και στην https://en.wikipedia.org/wiki/M18_Hellcat

«Μ-18 Καταστροφέας Αρμάτων στον ΕΣ: Με την εμφάνιση νεώτερων και ικανότερων αρμάτων μάχης οι καταστροφείς αρμάτων αποσύρθηκαν ολοκληρωτικά από τις τάξεις του Αμερικανικού Στρατού. Έτσι, πολλoί από τους M-18 Hellcat κατέληξαν ως δωρεάν βοήθεια σε συμμαχικές χώρες. Ανάμεσα σε αυτές και η Ελλάδα που παρέλαβε τους πρώτους M-18 στις 7/1/1952 εξοπλίζοντας το νεοσύστατο 397 Σύνταγμα Καταστροφέων Αρμάτων (ΣΚΑ) στο Σβορώνο Πιερίας. Έως το 1954 παρελήφθησαν συνολικά 127 μονάδες με τις οποίες εξοπλίστηκαν τα επίσης νεοσύστατα (ιδρυθέντα το 1953) 398 και 399 ΣΚΑ. Το 1958 τα ΣΚΑ καταργούνται και οι Μ-18 αποθηκεύονται, αλλά το 1959 επανέρχονται σε υπηρεσία και τα ΣΚΑ επανιδρύονται ως Επιλαρχίες Καταστροφέων Αρμάτων (ΕΚΑ) με δύο Ίλες έκαστη. Οι ΕΚΑ διατίθενται στο καθένα από τα τρία Τεθωρακισμένα Συγκροτήματα που ιδρύονται τότε υπό την ΧΧ Τεθωρακισμένη Μεραρχία, διαδικασία που ολοκληρώνεται το 1960. Συγκεκριμένα, η 397 ΕΚΑ διατίθεται στο Α’ Τεθωρακισμένο Συγκρότημα, η 398 στο Β’ και η 399 στο Γ’. Το 1963 τα Τεθωρακισμένα Συγκροτήματα διαλύονται και το ίδιο συμβαίνει και με τις ΕΚΑ οι οποίες δίνουν τη θέση τους σε Επιλαρχίες Μέσων Αρμάτων. Έτσι οι Μ-18 διασκορπίζονται σε διάφορες Μονάδες ανά την επικράτεια χρησιμοποιούμενοι σε ρόλο παροχής πυρών υποστήριξης, περισσότερο ως ελαφρά άρματα παρά ως καταστροφείς. Την ίδια περίπου περίοδο φημολογείται η παράδοση και ενός μικρού αριθμού επιπλέον οχημάτων του τύπου (περί τις 30-35 μονάδες) που όμως βρίσκονταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και αξιοποιήθηκαν κυρίως για ανταλλακτικά. Το καλοκαίρι του 1967 αποστέλλονται μυστικά στη Κύπρο 13 Μ-18 Hellcat (μια Ίλη) με τα οποία εφοδιάζεται η ελληνική Μεραρχία «Μενέλαος» (ΕΛΔΥΚ/Μ). Σταδιακά καταφθάνουν στο νησί και άλλα τέτοια οχήματα (άνω των 30) συγκροτώντας τελικά μια Επιλαρχία, η παραμονή της οποίας εκεί ήταν σύντομη καθώς αποχώρησε μαζί με την προϊστάμενη Μεραρχία μετά από μερικούς μήνες. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 τα M-18 αποσύρθηκαν με εξαίρεση έναν μικρό αριθμό που παρέμεινε σε υπηρεσία με εκπαιδευτικά καθήκοντα έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70 (κάποια μεμονωμένα οχήματα ίσως συνέχισαν να χρησιμοποιούνται ως εκπαιδευτικά έως και τις αρχές τις επόμενης δεκαετίας). Από τα οχήματα που αποσύρθηκαν άλλα διαλύθηκαν και άλλα διαχωρίστηκαν σε σκάφη και πύργους στα στρατιωτικά εργοστάσια του Ε.Σ. Τα μεν σκάφη διαλύθηκαν επίσης, οι δε πύργοι όμως τοποθετήθηκαν στα βόρεια σύνορά μας ως σταθερά πυροβολεία. Κατά τη δεκαετία του ’80 οι πύργοι αυτοί μετεγκαταστάθηκαν σε νησιά του Αιγαίου όπου συνέχισαν να χρησιμοποιούνται για αρκετά χρόνια σε αντιαποβατικό ρόλο (ίσως κάποιοι να παραμένουν λειτουργικοί μέχρι σήμερα). Ένα πλήρες M-18 Hellcat διασώζεται σήμερα στο Μουσείο Τεθωρακισμένων του ΚΕΤΘ.»  Πηγή: Tassos Tsiplakos